Als het de ene dag lekker gaat, het hart of kortademigheid weinig of geen aandacht vragen, dan komt er een soort verwachting dat het de volgende dag ook zo zal zijn of zelfs beter.
Ik moet er aan wennen dat dat niet vanzelf sprekend is. Momenteel heb ik snel last van kortademigheid en de hartslagmeter die ik nu af en toe omdoe voor het gaan lopen, geeft aan wanneer de frequentie ineens erg hoog (rond de 120) wordt of erg laag (rond de zestig). Dat fluctueert nogal. Daarnaast zie ik ook gemiste hartslagen wat duidt op een mogelijke fibrillatie.Dat het hart af en toe fibrilleert is duidelijk. Soms wordt ik er wakker van of overdag wordt ik bij inspanning kortademig.
Tja, pas na 3 a 4 maanden kan duidelijk worden wat het resultaat van de ingreep is, qua fibrilleren en qua capaciteit. De eject fractie was in ieder geval de laatste keer 35% (63% is normaal voor iemand van mijn leeftijd). Die zou mogelijkerwijs iets beter geworden kunnen zijn na de reparatie van de Mitralisklep.
Dus heel heel langzaam en geen verwachtingen hebben. Ik heb vandaag twee gesprekken gehad met twee vrienden die ook een zwaar traject hebben gehad of dat nog gaande is. En ach als ik dat zo vergelijk heb ik een makkie.....
Geduld is weer mijn uitdaging en leerweg. Ambities? Ja, die was ik al weer op een rij aan het zetten....
Even maar laten liggen en gewoon day by day er voor gaan en genieten.
Met een warme glimlach heb ik je blog gelezen Emile... fijn om op de hoogte te zijn hoe het met je gaat,
BeantwoordenVerwijderenDikke knuffel voor jou,
Pauline
(het gaat goed met mijn eigen 'bedrijf'!
www.pd-trainingen.nl staat net buiten. De NVC-obsessie blijft doorgaan Emile...
Samen met Gonnie en Matthijs organiseer ik het zomerkamp. En ik ga ook naar het international. Ik ga met lieve Mark en dochter Rachelle.
xxx