zondag 22 mei 2011

Wisselende beleving hartfunctie

Ik probeer een beter beeld te krijgen op de werking van het hart en de pacemaker. Soms is de hartslag zo onrustig (boezemfibrilleren?) dat ik me afvraag hoe de pacemaker hier mee omgaat. Als ik 's ochtends vroeg op cardio gym begeleid door de fysiotherapeuten dan meten zij (met de hand) een pols van 105. Ik stap daarvoor uit de auto en loop rustig naar de zaal. Geen grote inspanningen. Dat is elke keer zo en tussendoor meten zij ook dezelfde frequentie. Ik voel dat ik bij de oefeningen rustigaan moet doen en dat wordt me door diverse begeleiders steeds verteld.
Ik stap tegenwoordig ook weer af en toe op de fiets. Ook als ik ga wandelen met Cheeta dan voel ik al naar een paar meter of er adem te kort is of niet. Soms wel en soms ook niet. Ook als ik rustig thuis zit te lezen of TV te kijken dan ben ik soms de hele tijd buiten adem en soms ineens niet meer.

Ik vraag me af of deze verschillende, ik noem het maar stadia van het hart, iets te maken hebben met een interactie bij fibrilleren en het pacen van de pacemaker?

Vragen komen op of de pacemaker (nog) wel goed staat ingesteld voor de situatie zoals die zich nu voordoet? Een controle na 2.5 maand is dan misschien toch wat lang. Dus gaan we morgen maar eens bellen met het ziekenhuis.

Het is erg prettig, die momenten waarbij het lichaam goed aanvoelt en me niet doet herinneren aan de ingreep! Die zijn er ook, die momenten en daar ben ik erg blij mee.
So far,  so good.

vrijdag 6 mei 2011

Ups & Downs

Als het de ene dag lekker gaat, het hart of kortademigheid weinig of geen aandacht vragen, dan komt er een soort  verwachting dat het de volgende dag ook zo zal zijn of zelfs beter.
Ik moet er aan wennen dat dat niet vanzelf sprekend is. Momenteel heb ik snel last van kortademigheid en de hartslagmeter die ik nu af en toe omdoe voor  het gaan lopen, geeft aan wanneer de frequentie ineens erg hoog (rond de 120) wordt of erg laag (rond de zestig). Dat fluctueert nogal. Daarnaast zie ik ook gemiste hartslagen wat duidt op een mogelijke fibrillatie.Dat het hart af en toe fibrilleert is duidelijk. Soms wordt ik er wakker van of overdag wordt ik bij inspanning kortademig.

Tja, pas na 3 a 4 maanden kan duidelijk worden wat het resultaat van de ingreep is, qua fibrilleren en qua capaciteit. De eject fractie was in ieder  geval de laatste keer 35% (63% is normaal voor iemand van mijn leeftijd). Die zou mogelijkerwijs iets beter geworden kunnen zijn na de reparatie van de Mitralisklep.

Dus heel heel langzaam en geen verwachtingen hebben. Ik heb  vandaag twee gesprekken gehad met twee vrienden die ook een zwaar traject hebben gehad of dat nog gaande is. En ach als ik dat zo vergelijk heb ik een makkie.....

Geduld is weer mijn uitdaging en leerweg. Ambities? Ja, die was ik al weer op een rij aan het zetten....
Even maar laten liggen en gewoon day by day er voor gaan en genieten.